poniedziałek, 29 lutego 2016

Moja przygoda z prostowaniem przegrody

Tydzień temu miałam zabieg operacyjny – prostowanie przegrody nosowej.
Czytając wcześniej opinie i słuchając osób, które przeszły ten zabieg, chciałam się podzielić moja historia.

To, co słyszałam o tym zabiegu: ludzie mówili, ze to takie straszne, krwi dużo, boli i w ogóle tragedia. Dziwili się mi, że zdecydowałam się na zabieg w znieczuleniu miejscowym – przecież wtedy się wszystko widzi! Jak ja to wytrzymam? Czy nie mogłam znieczulenia ogólnego wybrać?
Żyję i mam się  całkiem dobrze J ale od początku…

1.      Zapalenie zatok, diagnoza, skierowanie
Od kilku lat chorowałam notorycznie na przewlekle zapalenie zatok… Dochodziły do tego częste bole głowy, a nawet powiedziałabym – migreny.
Skierowanie na zabieg wypisywało mi kilku lekarzy, jednak kończyło się to tak, ze owo skierowanie lądowało w koszu. Głównie, dlatego, ze nienawidzę szpitala i sama myśl o jakimkolwiek zabiegu była nie do zniesienia. Stwierdziłam, ze jakoś to będzie, przecież 90% ludzi ma krzywe przegrody i jako żyją..

W sierpniu 2014 poszłam do laryngolog, z przewlekłym zapaleniem zatok (zatoki gnębiły mnie nie tylko w okresie zimowym).
Pani laryngolog tak od serca ze mną porozmawiała, wyjaśniła i namówiła na ten zabieg. Ze skierowaniem poszłam do Polikliniki na Weigla, gdzie tez miałam mieć zabieg.
Byłam przygotowana na to, ze kolejki sa dosyć spore.
Czekałam cale 1,5 roku. W ciągu tego czasu, zastanawiałam się jak to będzie, czy w ogóle zabieg odbędzie się w terminie.
Aby przystąpić do zabiegu trzeba spełnić kilka warunków:
- nie można być chorym/ przeziębionym
- nie można mieć okresu w czasie zabiegu
- nie można być w ciąży
- trzeba mieć zrobiona konsultacje stomatologiczna, czyli zdrowe żeby, przede wszystkim bez ognisk zapalnych
- trzeba być zaszczepionym przeciw żółtaczce albo mieć zrobiony poziom przeciwciał hbs

2.       Szpital
Dzień 1

Termin przybycia do szpitala wyznaczono mi na niedziele. Dziwne to było, ze na weekend, ale wiedziałam, ze zabieg zrobią mi dopiero na następny dzień.
Trzeba zjawić się na czczo, trochę postać i się naczekać ( czekanie na oddziale po pieczątkę, czekanie na izbie przyjęć w rejestracji). Przyszłam do szpitala na 9.30 ale dopiero po 11tej weszłam na moja sale.
O 12tej pobrano mi krew do badan i w końcu mogłam cos zjeść. Wiadomo jak żywią w szpitalach, byłam przygotowana na to i miałam swoje jedzenie. W ten dzień dostałam tylko zupę (wodziankę J) no i kolacje (2 kromki chleba i ser twarogowy).
Po 20tej był już zakaz jedzenia, pic mogłam do 22giej.
W ten dzień miałam rozmowę z lekarzem, który mnie zbadał, wyjaśnił jak zabieg będzie przebiegał i dodał, ze będę dodatkowo musiała mieć zrobiona ablacje małżowin nosowych (!). Okazało się, ze wymagają one pomniejszenia, a sama korekta przegrody nie da zamierzonego efektu.
Wieczorem dostałam elegancki niebieski mundurek oraz płyn, w którym trzeba się rano wykapać.

Dzień 2

Rano 7.15 już leżałam przebrana i czekałam. Na ten dzień było wyznaczonych 6 zabiegów i nie wiedzieliśmy do końca, kogo pierwszego wezmą.
Na pierwszy ogień poszedł mały chłopczyk a potem starsza pani. I ja J
Założono mi wenflon, dostałam głupiego jasia (w mim wypadku to były 2 żółte tabletki Relanium), który w ogóle na mnie nie zadziałał… Leżałam i czytałam książkę, aż przyszedł lekarz założyć sączki znieczulające do nosa. Śmiał się, ze jeszcze mam siłę książki czytać!
Po pół godzinie przyszła pielęgniarka, zawiozła mnie wózkiem na blok operacyjny.
Kazano mi usiąść w fotelu, który był dosyć wygodny.
Po lewej stronie były ułożone narzędzia J po tej stronie naprzeciw mnie usadowił się lekarz.
Nikogo innego tam nie było, oprócz pielęgniarki, która od czasu do czasu podchodziła, gdy lekarz prosił o znieczulenie dożylne.
Dostałam również znieczulenie do nosa, taką długą wąską strzykawką.

I teraz, jeśli myślicie, ze nastąpi walenie młotkiem i dłutem to się grubo mylicie J

Pan doktor naciął malutkim skalpelem kawałek skory w lewej dziurce, przez która następnie usuwał krzywe kawałki chrząstki (takimi specjalnymi małymi nożyczkami).
Nic a nic to nie bolało, choć był taki jeden moment, gdzie starał się usunąć chrząstkę bardzo daleko wysuniętą i to już owszem zabolało, az złapałam doktora za rękę J
Dostałam więcej znieczulenia i jakoś poszło. Doktor pokazał mi, co zostało usunięte, to się nie mogłam nadziwić, ile tego było w takim małym nosie jak mój!
 Doktor przeszedł potem do ablacji małżowin, która była bezbolesna. W małżowiny nosowe dolne wbija się widelec do elektroablacji i za pomocą prądu powoduje niewielkie rany w kilku miejscach. Już podczas zabiegu małżowiny ulegają zmniejszeniu, co mogłam odczuć na własnej skórze, a raczej nosie.

Na bloku operacyjnym byłam jakąś godzinę, która wcale mi się nie dłużyła. A to za sprawa Pana doktora Bukwalda, który jest bardzo dobrym specjalista i umie utrzymać dobry nastrój pacjenta nawet podczas takiego zabiegu. Pod koniec zabiegu założył mi tamponadę lateksowa, która musiałam nosić 48h.

Zawieziono mnie od razu na moja sale, podano ketonal i Cyclonamine – lek przeciwkrwotoczny, kazano leżeć.
Dopiero po 15tej mogłam się napic wody i cos zjeść, chociaż nie byłam w stanie niczego przełknąć. Kto chodził z tamponada, ten wie, o czym mowie.
Utrudnione jest już oddychanie (przez usta) i nawet przełykanie śliny nie jest rzeczą przyjemna, bo człowiek czuje się tak, jakby ciśnienie miało rozsadzić uszy…
Na szczęście, dzięki mojej siostrze, która poleciła zabrać ze sobą słomki do picia, jakoś powoli, przełknęłam trochę wody.

Noc była chyba najtragiczniejsza w tym wszystkim, sącząca się krew, wstawanie w nocy żeby zmienić opatrunek… Nie wiem czy przespałam z 3-4 godziny, bo raczej nie więcej i to tez z przerwami. A no i nie można było dostać nic nasennego, tak mówili lekarze, ze po zabiegu nie można… Dopiero jak już to na drugi dzień.

Dzień 3

Następny dzień był już trochę lepszy, krew przestała lecieć, tylko sączyło się osocze. Już więcej chodziłam sobie po korytarzach, rozmawiałam z paniami na sali. W ten dzień dołączyły do nas jeszcze 3 panie (było nas już razem 6) no i ta noc tez była nieprzespana… Nawet zatyczki do uszu niezbyt pomogły, wiec zasnęłam ze słuchawkami i ulubiona muzyka J

Dzień 4

Hurrraaa! Wychodzę! W końcu… Nie mogłam się już doczekać zdjęcia tych tamponów, ale też i się obawiałam. Nasłuchałam się ludzi mówiących o tym jak to boli, jak to bardzo się potem krwawi itd. Itp.
Ale tez wiedziałam, ze ta moja tamponada jest inna niż te stosowane kiedyś, wiec miałam nadzieje, ze zdejmowanie przebiegnie bezboleśnie.
I tak właśnie było! Jakiś stażysta wyjął mi to raz dwa, kazał się pochylić w razie krwawienia, ale nic a nic nie poleciało. Zakleił mi nos maścią i już J
Leżąc sobie już na łóżku, czekałam na godzinę 11ta, bo dopiero wtedy można było iść po wypis.
Dostałam zwolnienie lekarskie na następny 2 tygodnie, odpowiednie zalecenia (oszczędzający tryb życia, wstrzymanie się od intensywnego wysiłku fizycznego, zakaz schylania się, dźwigania, gorących kąpieli, przez kilka dni starać się mocno nie wydmuchiwać nosa itp.)
 W zeszły piątek byłam na kontroli, Pani doktor zadowolona stwierdziła, ze wszystko się pięknie goi, nie ma żadnych krwiaków, szwy powinny się całkowicie rozpuścić w przeciągu następnych 3 tygodni.
Obecnie stosuje leki: masc efetoninowa, Narivent, Cirrus i Sulfarinol. Mam katar, nos jest czasami mocniej zatkany, ale to jest normalne po zabiegu i mam nadzieje, ze za jakieś kilka dni już będę mogła oddychać pełną piersią J

Do tych, co się ciągle wahają i nie wiedza, czy się zdecydować:
Jeśli jest szansa, ze będzie się Wam żyło lepiej, oddychało, to, czemu nie spróbować?
Pamiętajcie, Wasze życie i zdrowie jest tylko z Waszych rękach! I nosach;)






5 komentarzy:

  1. Hej, trafiłam na Twoj blog z tym wpisem i nawet nie wieszz jak rozwiałaś moje watpliwosci :) czeka mnie to samo za miesiac i tez w tym szpitalu i troche sie balam szczerze mowiac. Wnioskuje ze jesli mam termin na czwartek na 7:30 to tego samego dnia zrobia mi zabieg. Chyba...? ;) czyli lezalas na oddziale po zabiegu 2 dni? Ja chyba najbardziej sie obawiam tego lezenia na oddziale i nie mogąc nic jesc i pic niz samego zabiegu :D nigdy nie lezalam w szpitalu i nie wiem nawet za bardzo jak sie przygogowac. Moze moglabys mi dac jakies wskazowki, co ze sobą zabrac zeby przezyc? :)
    Pozdrawiam i zycze szybkiego powrotu do zdrowia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hej Olu! Moim zdaniem jak masz termin na czwartek, to zabieg raczej zrobią Ci na nastepny dzień. W pierwszy dzień robią badania, masz rozmowę z lekarzem i czekasz. Tak leazalam po zabiegu 2 dni, bo tamponade nosi sie niestety cale 48 godzin...Wez sobie jedzenie ;) bo tam z jedzeniem slabo, no i wez tez slomke do picia, bo bedzie ciezko z piciem jak bedziesz miala tamponade w nosie. Polecam zabrac tez jakas ksiazke, sluchawki, no i zatyczki do uszu... Nigdy nie wiadomo z kim bedziemy dzielic sale :)

      Usuń
    2. O rany ;) dzieki za rady! Na pewno skorzystam ;) juz sie psychicznie nastawiam na ten pobyt.
      A jak tam teraz sie czujesz? Doszłas juz do siebie? A wlasciwie Twoj nos? Jest roznica?
      Pozdrawiam i życze Wesolych Świąt przy okazji :)

      Usuń
    3. Teraz czuje sie juz lepiej, chociaz mam nadal katar, ale lekarz mowil, ze to normalne. Niestety zlapalam jakiegos wirusa po drodze i katar zmienil sie na taki ropny, ide dzis do laryngologa, zobaczymy co powie. Po zabiegu trzeba bardzo uwazac i unikac kontaktu z osobami chorymi, zeby sie nie pogorszylo. Roznica juz jest wyczuwalna, oddycham lepiej. Rowniez pozdrawiam ;)

      Usuń
  2. Podczas sparingu na treningu bokserskim kolega złamał mi nos, a podczas prostowania na sorze lekarze nie naprostowali mi jej w 100% i musiałem mieć zabieg poprawy przegrody. Udało mi się znaleźć fajną ofertę kliniki https://medicusself.pl/ we Wrocławiu gdzie udało im się "naprawić" moją przegrodę i teraz mogę swobodnie oddychać

    OdpowiedzUsuń